Πώς να καταλάβετε ότι υπάρχουν παράσιτα στο σώμα; Πολλοί άνθρωποι δεν σκέφτονται καν μια τέτοια ερώτηση και, φυσικά, μάταια. Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι αυτά κατά τη διάρκεια της ζωής τους στο ανθρώπινο σώμα μπορούν να προκαλέσουν την ανάπτυξη πολλών ασθενειών που είναι αρκετά επικίνδυνες. Γι' αυτό το λόγο συνιστάται να υποβάλλονται σε προληπτικές εξετάσεις και να γίνονται ειδικές εξετάσεις.
Γενικά χαρακτηριστικά των παρασίτων
Η παρουσία τέτοιων ζωντανών οργανισμών μπορεί να είναι σε οποιοδήποτε μέρος του σώματος και όσο περισσότερο γίνονται σε ένα συγκεκριμένο όργανο, τόσο χειρότερη είναι η γενική του κατάσταση. Εκτός από τα εσωτερικά όργανα, η παρουσία παρασιτικής ζωτικής δραστηριότητας μπορεί επίσης να παρατηρηθεί στο δέρμα, τους ιστούς και τους βλεννογόνους. Αυτός ο τύπος παθογόνων οργανισμών τρέφεται με τρόφιμα που καταναλώνει ένα άτομο.
Υπάρχουν μόνο 2 τύποι παρασίτων, ανάλογα με το περιβάλλον τους στο ανθρώπινο σώμα:
- Η ζωτική δραστηριότητα των ενδοπαρασίτων παρατηρείται απευθείας στο ίδιο το σώμα, δηλαδή στα εσωτερικά όργανα και συστήματα. Αυτά περιλαμβάνουν εχινόκοκκους, giardia, ιούς, διάφορους τύπους μυκήτων.
- Η ζωτική δραστηριότητα των εξωπαρασίτων παρατηρείται στο επιφανειακό στρώμα του σώματος, δηλαδή στο δέρμα. Αυτά απορροφούν αίμα και ανθρώπινα κύτταρα. Τα εκτοπαράσιτα περιλαμβάνουν ψείρες, ακάρεα, κοριούς.
Το σώμα ενός ενήλικα είναι σχεδιασμένο με τέτοιο τρόπο ώστε να μπορεί να αποτρέψει τη διείσδυση, καθώς και να εξαλείψει τη ζωτική δραστηριότητα ορισμένων παρασίτων. Για παράδειγμα, όταν παράγεται σάλιο στο στόμα, σχηματίζονται ένζυμα που εμποδίζουν τα σκουλήκια να πολλαπλασιαστούν και να γεννήσουν αυγά.
Η δράση τέτοιων ενζύμων σε τέτοιες περιπτώσεις είναι καταστροφική. Η προστατευτική λειτουργία εκτελείται από το γαστρικό όξινο περιβάλλον, καθώς και από την ανθρώπινη ανοσία. Σε ένα παιδί, το προστατευτικό φράγμα ενάντια στα παράσιτα μπορεί απλώς να μην λειτουργεί, κάτι που μπορεί να εξηγηθεί από το μη πλήρως διαμορφωμένο ανοσοποιητικό σύστημα. Είναι η ασθενής ανοσία που προκαλεί τη διείσδυση και την αναπαραγωγή παθογόνων οργανισμών.
Σύμφωνα με πολυάριθμες μελέτες, ορισμένοι τύποι παρασίτων δεν υποχωρούν στο προστατευτικό φράγμα του σώματος, εισχωρώντας σε αυτό και καταστρέφοντάς το χωρίς εμφανή συμπτώματα και σημάδια. Η διάρκεια της περιόδου επώασης (τη στιγμή που εισέρχεται στο σώμα - τα πρώτα συμπτώματα) μπορεί να φτάσει αρκετά χρόνια, κατά τη διάρκεια των οποίων ένα άτομο ζει μια κανονική ζωή, χωρίς να γνωρίζει για την ύπαρξη παρασίτων.
Υπάρχουν διάφοροι τρόποι για να μάθετε εάν υπάρχουν παράσιτα στο σώμα, αλλά πρώτα απ 'όλα, πρέπει να παρακολουθείτε προσεκτικά την υγεία σας, να μην χάνετε καμία, ακόμη και τις παραμικρές αλλαγές και συμπτώματα, επικοινωνώντας αμέσως με έναν ειδικό.
Ασθένειες και παθολογικές καταστάσεις που υποδηλώνουν ότι υπάρχουν παράσιτα στον οργανισμό
Μπορείτε να ελέγξετε εάν υπάρχουν παράσιτα στο σώμα με τα ακόλουθα σημεία και συμπτώματα:
- διαταραχή κοπράνων. Αυτό περιλαμβάνει συχνή δυσκοιλιότητα και διάρροια. Εάν τα παράσιτα εντοπίζονται στους χοληφόρους ή εντερικούς πόρους και τα φράξουν με το μεγάλο τους μέγεθος, αυτό μπορεί να προκαλέσει μια σπάνια και δύσκολη κινητικότητα του εντέρου. Ορισμένοι παθογόνοι οργανισμοί μπορούν να παράγουν μια ουσία που μοιάζει με ορμόνη που προκαλεί συχνή διάρροια. Έτσι, η διάρροια θεωρείται όχι μόνο προστατευτική αντίδραση του οργανισμού στην κατανάλωση «λάθος» τροφών, αλλά και ένδειξη ύπαρξης παρασιτικής μόλυνσης στον οργανισμό.
- Φούσκωμα. Ο αυξημένος σχηματισμός αερίων και το φούσκωμα είναι συμπτώματα της παρουσίας παρασίτων στο λεπτό έντερο, που είναι η αιτία ανάπτυξης της φλεγμονώδους διαδικασίας. Σημάδια μετεωρισμού θα παρατηρηθούν μέχρι το άτομο να θεραπευτεί από τα σκουλήκια.
- "Ευερεθιστο εντερο". Ένα παρόμοιο σύνδρομο είναι συνέπεια του ερεθισμού των εντερικών τοιχωμάτων από παράσιτα και της φλεγμονώδους διαδικασίας που προκαλείται από αυτόν. Ταυτόχρονα, εμφανίζονται διάφορα συμπτώματα διαταραχής της γαστρεντερικής οδού, μειώνεται η απορρόφηση όλων των θρεπτικών συστατικών, συμπεριλαμβανομένου του λίπους. Εάν είναι αδύνατο να αφομοιωθεί το λίπος από το λεπτό έντερο, αρχίζει να διεισδύει στην περιοχή του παχύ, γεγονός που προκαλεί κράμπες, δυσκοιλιότητα και διάρροια.
- Πόνος στις αρθρώσεις και στους μύες. Συχνά, τα παράσιτα εντοπίζονται στους μύες και τις αρθρώσεις, προκαλώντας έτσι πόνο, τον οποίο ένα άτομο μπερδεύει με την αρθρίτιδα.
- Αλλεργική αντίδραση. Με την υπερβολική απελευθέρωση τοξικών ουσιών από τα σκουλήκια, η ανοσολογική απόκριση ενεργοποιείται στον οργανισμό μέσω της παραγωγής αυξημένης δόσης προστατευτικών κυττάρων - ηωσινόφιλων. Τέτοια κύτταρα γίνονται η αιτία της ανάπτυξης της φλεγμονώδους διαδικασίας στους ιστούς, προκαλώντας έτσι αλλεργική αντίδραση.
- Παθολογίες του δέρματος. Τα συμπτώματα σε τέτοιες περιπτώσεις μπορεί να εκφραστούν σε κνίδωση, διάφορα είδη εξανθημάτων, έκζεμα, πληγές στο δέρμα, όγκους, θηλώματα. Με τα σκουλήκια που βρίσκονται στα έντερα, μπορεί να προκληθεί βλάβη στο δέρμα μέσω της εμφάνισης ακμής, σμηγματόρροιας, διάφορων κηλίδων, ρυτίδων.
- Χρόνια κόπωση. Τα συμπτώματα σε αυτή την περίπτωση είναι τα εξής: συνεχής γενική αδιαθεσία, απάθεια, κατάθλιψη, κακή μνήμη. Τέτοια σημάδια μπορούν να εξηγηθούν από παραβίαση της απορρόφησης θρεπτικών ουσιών από τα τρόφιμα.
Διάγνωση παρασίτων στο σώμα
Δεν αρκεί ο προσδιορισμός των έντονων συμπτωμάτων της παρουσίας παρασίτων. Είναι επίσης απαραίτητο να επιβεβαιωθεί η παρουσία τους και οι θεραπευτικές μέθοδοι. Πώς να αναγνωρίσετε τα παράσιτα στο ανθρώπινο σώμα σε σταθερές συνθήκες; Ο προσδιορισμός αυτών μπορεί να είναι τόσο εργαστηριακός όσο και με τη βοήθεια εξοπλισμού. Οι εργαστηριακές μέθοδοι για τη διάγνωση των σκουληκιών περιλαμβάνουν:
- Μικροσκοπία. Η πιο κοινή μέθοδος για την ανίχνευση σκουληκιών. Κατά τη διάγνωση, τα ανθρώπινα κόπρανα εξετάζονται για την παρουσία αυγών τέτοιων οργανισμών. Δεν είναι πάντα δυνατό να εντοπιστούν τα αυγά των σκουληκιών μετά την πρώτη ανάλυση. Σε ορισμένες περιπτώσεις, απαιτούνται πολλές διαδικασίες.
- Ορολογική μελέτη. Αυτή η μελέτη, που δοκιμάστηκε με τα χρόνια, έχει γίνει μια από τις πιο δημοφιλείς μεθόδους για την εξέταση του αίματος για αντισώματα και αντιγόνα σε διάφορες λοιμώξεις. Σε κάθε περίπτωση, η ανθρώπινη ανοσία θα ανταποκριθεί σε παθογόνους μικροοργανισμούς που διεισδύουν σε αυτό. Αυτός ο τύπος διαγνωστικών περιλαμβάνει δοκιμές όπως αντίδραση ανοσοφθορισμού, αλυσιδωτή αντίδραση πολυμεράσης, ενζυμική ανοσοδοκιμασία.
Οι μέθοδοι υλικού για τη διάγνωση των παρασίτων στο σώμα περιλαμβάνουν:
- Διενέργεια υπερηχογραφικής εξέτασης για ανίχνευση εχινόκοκκου στο σώμα.
- Ακτινογραφία για την ανίχνευση παρασίτων, για παράδειγμα, στους πνεύμονες.
- Ενδοσκόπηση και βιοψία. Παρόμοιοι τύποι διαγνωστικών συνταγογραφούνται για την ανίχνευση ελμίνθων στα εσωτερικά όργανα, ακολουθούμενη από δειγματοληψία ιστού για έρευνα.
Αποβολή παρασίτων από τον οργανισμό
Πώς να προσδιορίσετε την παρουσία παρασίτων στο σώμα, ανακαλύφθηκε. Τώρα αξίζει να εξετάσουμε τρόπους εξάλειψής τους. Η θεραπεία μιας παρασιτικής μόλυνσης πραγματοποιείται σε 3 στάδια.
Στάδιο 1 - Προπαρασκευαστικό
Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, το ανθρώπινο σώμα πρέπει να προετοιμαστεί για την κύρια θεραπεία:
- Τα ροφητικά συνταγογραφούνται για λήψη, τα οποία βοηθούν στον καθαρισμό του σώματος και στη μείωση της εκδήλωσης συμπτωμάτων δηλητηρίασης.
- από χολερετικούς παράγοντες, αξίζει να επισημανθούν παρασκευάσματα που βασίζονται σε εκχύλισμα αμμωδών λουλουδιών αθανάτων και χολής βοοειδών.
- για να εξαλείψετε τον σπασμό, μπορείτε να πίνετε αφεψήματα βοτάνων όπως το υπερικό, το άγριο τριαντάφυλλο, η βαλεριάνα όλη την ημέρα.
- Συνιστώνται επίσης ενζυμικά σκευάσματα.
Στάδιο 2 - Εκτέλεση αποπαρασίτωσης
Η κύρια αντιπαρασιτική θεραπεία συνίσταται στη λήψη ενός ειδικού φαρμάκου που συνταγογραφείται από ειδικό. Η δοσολογία πρέπει να καθορίζεται μόνο από γιατρό, επειδή τέτοια φάρμακα είναι αρκετά τοξικά και μπορεί να είναι επικίνδυνα για την υγεία εάν ξεπεραστεί ο απαιτούμενος όγκος.
Συχνά, χρησιμοποιούνται επίσης βιολογικά ενεργά πρόσθετα, τα συστατικά των οποίων περιέχουν πικρά βότανα που έχουν αντιελμινθική δράση στον οργανισμό. Τα συμπληρώματα έχουν λιγότερες παρενέργειες και δεν προκαλούν διαταραχή της λειτουργίας ενός οργάνου όπως το συκώτι.
Στάδιο 3 - Περίοδος ανάρρωσης
Αυτή την περίοδο είναι απαραίτητη η λήψη προβιοτικών και πρεβιοτικών προκειμένου να αποκατασταθεί η φυσιολογική λειτουργία του γαστρεντερικού σωλήνα. Συνιστάται επίσης θεραπεία με σύμπλοκα βιταμινών, ένζυμα, ηπατοπροστατευτικά, τα οποία θα βοηθήσουν στην ομαλοποίηση της δραστηριότητας οργάνων όπως το ήπαρ, η χοληδόχος κύστη και το πάγκρεας.
Μόνο η σύνθετη θεραπεία θα βοηθήσει να απαλλαγούμε όχι μόνο από τα παράσιτα γενικά, αλλά και τις αρνητικές συνέπειες της δραστηριότητας της ζωής τους.